زنان به مثابه نيمي از جمعيت جامعه، با وجود نقش مثبت و همپاي مردان در
جامعه، در گذر دوران هاي مختلف همواره از ناملايمات و تبعيض ها در رنج بوده اند.
امروزه با وجود پيشرفت هاي قابل ملاحظه فکري، فرهنگي و تربيتي جوامع، هنوز هم
آثاري از اين افکار در نوع برخوردها يا حداقل در قضاوتها نسبت به ابعاد شخصيتي زنان
به چشم مي خورد. ضرب المثلها به عنوان رکني اساسي در بازتاب افکار، اعتقادات، عادات
و فرهنگ يک جامعه مورد توجه اين پژوهش قرار گرفته و با استفاده از روش توصيفي
تحليلي، سعي شده سيماي زن فارق از نقش هاي اجتماعي اش و تنها از نظر جنسيت، در
اين بخش از ادبيات و فرهنگ عمومي جوامع عربي، فارسي و ترکي آذري به روشي نو
دسته بندي و مورد کنکاش و مقايسه قرار گيرد تا نقاط اشتراک و افتراق هر زبان در اين
خصوص آشکار گردد.
ذکر اين نکته لازم است که هرچند موقعيت زنان در جوامع امروزي بهبود بسياري
را تجربه کرده، با توجه به رويکرد تاريخي نسبت به زن در اين جوامع، اغلب تصويري
منفي و نادرست از زن در ضرب المثل ها ترسيم شده است که اصلاح اين تصوير نيازمند
عزم و اراده ملي و حاکميتي براي اثرگذاري در اين زمينه و فرهنگ سازي مناسب است.